Nieuw hondenuitrenveld in het Staatsliedenkwartier nodig, maar waar?
30/07/2018 - Op 9 juli hebben wethouder Bolderwijk en projectleider Mostert samen met enkele wijkbewoners een wandeling door de wijk gemaakt.
Doel van de wandeling was om geschikte locaties te vinden voor een hondenuitrenveld voor de wijk, ter vervanging van het veld aan Bastion Maurits, dat opgeheven zal worden.
Uitkomst van de wandeling was dat het moeilijk is om een nieuwe plek voor dit doel te vinden, maar dat er toch nog enkele plekken zijn die nader onder de loep genomen moeten worden. Wellicht dat een daarvan een mogelijkheid biedt.
Om 16:30 ontmoeten de deelnemers elkaar op de Meanderbrug. Namens gemeente Woerden zijn Gert Mostert (projectleider) en Wethouder Bolderdijk aanwezig. Na de kennismaking opent de projectleider de wandeling met een toelichting op het doorlopen proces sinds een eerdere bewonersavond, zomer 2016. Tijdens die bewonersavond heeft Wethouder De Weger toegezegd dat de gemeente haar best zou doen om een van een weiland op Bredius een hondenuitrenveld te maken. Als dat niet zou lukken, dan zou het bestaande hondenuitrenveld verbeterd worden. Dat betekende in elk geval dat het vlakker gemaakt zou worden.
Na de bijeenkomst hebben eerst de projectleider en daarna Wethouder De Weger gesproken met Stichting Bredius. Na enkele maanden bleek dat overleg over een extra hondenuitrenveld op Bredius niet haalbaar was. Daarna heeft de gemeente nog wel geprobeerd om een hondenuitrenveld op Bredius mee te nemen in de herinrichting van het centrale deel van Bredius en in de onderhandelingen over een nieuw beheercontract tussen de gemeente en Stichting Bredius. Gedurende die project- en onderhandelingsprocessen heeft de gemeente nog naar diverse andere mogelijke locaties gekeken in en om de wijk Staatsliedenkwartier. In de afgelopen maanden werd duidelijk dat zowel op Bredius als elders in en om de wijk de realisatie van de bestudeerde losloopgelegenheden lastig zou zijn. Toen dat duidelijk was heeft de projectleider besloten om met die uitkomst terug te gaan naar de betrokkenen en samen met hen te kijken of de gemeente nog mogelijkheden over het hoofd had gezien. Dat heeft geleid tot deze wandeling.
De projectleider gaat vervolgens in op één van de bestudeerde alternatieven: een veldje langs het gedeelte van de Oudelandseweg die niet meer in gebruik is, direct ten noorden van de Meanderbrug. Dat veld is afgevallen omdat het relatief duur is en weinig toevoegt. Het ligt dicht bij andere losloopterreinen.
Eén van de deelnemers merkt op dat het met deze uitkomst zeker redelijk is om het veldje op Bredius te gaan verbeteren. Dat wordt bevestigd door de projectleider. Gesuggereerd wordt om ook een strook van het huidige speelveld erbij te betrekken. De projectleider zal die mogelijkheid onderzoeken in de planvorming. Ook een uitbreiding van het veldje aan het Mr. Joekespad wordt naar voren gebracht. Dat veldje heeft echter vooral een functie voor hondenbezitters aan de oostzijde van de wijk, terwijl we nu vooral iets zoeken voor de westzijde van de wijk. Bovendien is het veldje volgens een andere deelnemer vaak bijzonder nat.
De gemeente heeft ook gekeken of misschien (een deel van) het Jaagpad tot losloopplaats kan worden gemaakt. Onder veel hondenbezitters leeft die wens. Binnen Woerden zijn echter ook diverse mensen die bang zijn voor honden. Omdat mensen en honden elkaar op het Jaagpad nauwelijks kunnen ontwijken lijkt het de gemeente niet verstandig om het Jaagpad of een gedeelte ervan tot hondenlosloopplaats te maken. Later tijdens de wandeling merkt een hondenbezitster die aan het jaagpad woont op dat ze nog nooit iets gemerkt heeft van mensen op het jaagpad die bang zijn voor honden. Ze vindt het jammer dat dat argument nu een rol gaat spelen. Het is volgens haar sowieso jammer dat er in Woerden nu zo’n tegenstelling leeft tussen hondenbezitters en niet-hondenbezitters.
Het parkje bij het station is bestudeerd en afgevallen, omdat het vanwege de drukke verkeerswegen lastig bereikbaar is en omdat het dienst doet als entree van Woerden. Ook de deelnemers aan de wandeling worden niet enthousiast van een veldje op die locatie.
Ook de zuidelijke strook van het Campinaterrein, waar nu nog een bouwweg loopt, is bestudeerd. Deze deelnemers zien het veldje zeker als mogelijkheid. Honden kunnen er wel rennen. Overlast voor de toekomstige omwonenden wordt niet helemaal uitgesloten, al kunnen aan de spoorzijde geen ramen open. Bovendien horen die omwonenden ook al de geluiden van het spoor en het station. Een groot nadeel van de locatie is dat de eventuele invoering nog lang op zich laat wachten. Er wordt nu nog volop gebouwd en de bouwweg moet nog wel even blijven liggen. Misschien is het mogelijk om tijdelijk een veldje op Campinaast te realiseren, waar nu nog niet gebouwd wordt.
De gemeente heeft ook nagedacht of een veldje naast het hertenkamp mogelijk is. Die optie valt af omdat een combinatie van honden en herten niet verstandig is, ook niet als er een hek tussen zit.
Ook de brede berm op de hoek Vossenschanslaan – Prins Mauritssingel komt ter sprake. Om hier een veld te realiseren zou wel wat opgaand groen moeten worden verwijderd. Verder is het een reële optie die het overwegen waard is.
Het verste punt van de wandeling ligt bij de Cattenbroekerlaan, waar de laan met een tunnel onder het spoor doorloopt. Het veld ten oosten van de tunnel is bestudeerd en viel af omdat het te klein is en te dicht bij woningen ligt. Het veld ten westen van de Cattenbroekerlaan en de tunnelmond wat tot nu toe nog niet in beeld en lijkt een realistische optie die dankzij deze wandeling naar voren komt. Het ligt mooi centraal in de wijk. Om te voorkomen dat honden naar beneden vallen zou dan een hek op de tunnelmuur moeten komen. Uiteraard is overleg met de bewoners van de woningen er tegenover nodig. Vanwege de centrale ligging in de wijk wordt zelfs geopperd om het uitrenveld aan het Mr. Joekespad op te heffen als dit veld gerealiseerd zou worden. De gemeente zal deze mogelijkheid nader onderzoeken.
Vanuit de wijk is aan de andere kant van de tunnel het nieuwe hondenuitrenveld aan de Steinhagenseweg goed bereikbaar. Het blijkt dat maar één van de aanwezigen regelmatig gebruik maakt van dat veld.
De wandeling voert terug via de Cattenbroekerlaan naar het Jaagpad. Het eerste deel van het Jaagpad, gezien van af de Cattenbroekerlaan, is nog redelijk breed. Mensen die bang zijn voor honden hebben hier nog enige ruimte om uit te wijken. Ook zijn de tuinen voldoende afgesloten voor honden. Als honden hier zouden mogen los lopen zijn volgens de hondenbezitters ook hekjes op de bruggen niet nodig. Hoewel het Jaagpad in eerdere overwegingen is afgevallen zal de gemeente met deze argumenten dit gedeelte van het Jaagpad nogmaals meenemen in de overwegingen.
Vervolgens komen de wandelaars aan bij het bestaande veldje aan Bastion Maurits. Enkele omwonenden van het veldje lopen mee en geven aan dat het veldje op deze plek ongewenst is. Ze ervaren overlast en ze vinden het jammer dat dit veld, dat voorheen diverse functies voor de wijkbewoners vervulde, sinds het plaatsen van het hek nog maar één functie heeft: hondenuitrenveld. Andere merken op dat ook nu nog wel niet-hondenbezitters gebruik maken van het veld, op hun eigen manier. Verder wordt besproken dat er ook overlast mogelijk is als er geen hondenuitrenveld is. Er kunnen bijvoorbeeld hangjongeren komen. Het afwegen van voors en tegens heeft nu overigens niet zoveel zin omdat al toegezegd is dat het veldje opgeheven zal worden.
Op het kaartje zijn de bezochte plekken te vinden. Lichtgroen betekent een plek die nader onderxoek verdient. Donkergroen zijn de plekken gekleurd die in dit kader bezocht zijn, maar om diverse redenen geen alternatief voor het verdwijnende veldje in de Meander bieden.
